23 oktober 2014

Route du Nord: kunstroute in het Zomerhofkwartier


Van vrijdagavond 26 t/m zondag 28 september werd de Route du Nord gehouden. Een kunstroute in het Zomerhofkwartier in de Agniesebuurt met 'fysieke' kunst, optredens, performances, rondleidingen en andere activiteiten.
Het wordt - opnieuw - een uitgebreid bericht, maar er was ook veel te zien en te beleven.


Eddy Kaijser, organisator en medecurator van Route du Nord, opende die vrijdagavond het evenement in Roodkapje. Gastcurator dit jaar was de Italiaanse kunstenares en galeriehoudster Kiki Petratou.


Onder de gasten waren (vice)voorzitters van de (buur-)gebiedscommissie en Sanne Lansdaal (rechts naast Eddy Kaijser), de onvolprezen cultuurscout en cultuuraanjager van Noord.

Er was een optreden van Joost van Kersbergen en Gino van Weenen.
Ze zijn door een gezamenlijke passie voor woord en muziek beland bij Poetry Circle Nowhere. Als twee lang verloren broers kwamen ze elkaar tegen en trekken van dorp naar stad, van podium naar podium.

We kwamen ze later nog een keer tegen op hun - speciaal voor de Route du Nord gemaakte - rolbaar podium.


Ook Café Bel van Maarten Bel was mobiel. Maar er was nog iets bijzonders mee: voor zijn klanten een borrel konden krijgen, moesten ze op blokfluit hun nationale volkslied ten gehore brengen.


Die avond waren bezoekers van de opening getuige van de performance Double Helix (à quatre mains) door Mette Sterre en Samantha Thole. Daarvoor hadden zij bij Roodkapje een bassin met een klomp klei in water gebouwd.


De website van Route du Nord vermeldt: Mette and Thole invented a brand new performance in which life is given to a lifeless object, to become the creators’ servant/subject. In their construction this subject objects. The mystic Jewish legend of the Golem functions as their conceptual starting point. Their main theme is the making of a Golem: to give life to inorganic matter through language / spoken incantation.

Zoals steeds vaker is veel in het Engels. Maar wen er maar aan: zelfs op basisscholen willen ze al vakken in het Engels gaan geven...  

De klomp klei waaruit de Golem ontstaat.








The servant objects.




Op een andere locatie, het parkeerdak van Katshoek, kon je opblaasobjecten van Robert Roelink bewonderen.

Over zijn werk zegt Robert: Hedendaagse materialen als huishoud plastic, afval plastic, acryl en tape gebruik ik om mijn werken te maken. Thema’s als het milieuprobleem door menselijke invloeden, de verlaksing van de democratie, de hang naar het verheerlijken van economische waarden en de nieuwe verschillende revoluties, worden binnen mijn werken belicht.

De vrijdag werd afgesloten met de tweede editie van de Nacht van Lichte Zeden in een ondergrondse opslagruimte aan de Schoterbosstraat.



Georganiseerd door Ron Eikenhout (links op de foto): Het idee is dat we een nachtclub creëren zoals we die vroeger kenden in havenstad Rotterdam, met allerlei vormen van entertainment en variété.

Franse chansons.


Pikante acts.


Met drag queen Chrystal Conners.

En DJ Djoreen.


Anders en kleurrijk, net als het publiek.


Gogo dans.





En SM meesteres Laura Lucardi die door Ron wordt begroet.


In diezelfde ruimte exposeerde Eddy Kaijser zijn Lotus.


De projecties in de ruimte waren van David Louf, één van de eerste videojockeys.


Zaterdag en zondag kon je een groot aantal exposities bewonderen, kunstenaars aan het werk zien en genieten van optredens van muzikaal talent op verschillende locaties in het Zomerhofkwartier. 

Reclamezuilen van Route du Nord gemaakt door Lastplak. Opnieuw voor hen die het Engels machtig zijn: Lastplak is a group of around nine painters with different backgrounds and diverse skills. Our goal is to paint, no matter what surface, size or location. Our work can be found all over the world, but our homebase is Rotterdam, so that's where most of our stuff can be seen. Ja toch!


Roodkapje was het startpunt van Route du Nord. Kunstenaar Chantal van Heeswijk had de glazen puien witgekalkt.


Op één van de ramen had ze een patroon van letters aangebracht. Daarachter waren teksten verborgen, die je als bezoeker kon onthullen door ze weg te krassen.




Er werden ook rondleidingen gegeven, zoals aan de groep hierboven. Het kan best handig zijn om kunst uitgelegd te krijgen.


Bij Roodkapje was de expositie Object = Subject te zien.




Tja, wat is het nou. Bizonmens, yeti?


Het is de Hummelman van Mette Sterre. Eén van de performers van Double Helix; zie eerder dit bericht.

Zelf zegt ze hierover: I’ve always been fascinated by the manipulation of identity through dressing. Ever since I was young I wanted to be a fashion designer. Then I became to realize that it was the manipulation of the expectations of the other created by image-building that interested me most.


Nog een bijzonder kunstwerk van Mette: Structurealist.

Van Samantha Thole (de andere performer) zijn lichaam-servies werken te zien.


Er was een fotoverslag van het project van Veldwerk en het CBK met jongeren van de werkschool op de Erasmusstraat. Zij hebben jongeren kennis laten maken met verschillende kunstvormen en daarover gesprekken gevoerd.

 De bijdrage van het CBK. De tekst spreekt voor zich.


Op koptelefoon kon je de meningen beluisteren.


Tekst bij het fotoverslag Dat kunst beleven niet altijd even makkelijk is, betwisten we niet. Maar elke poging is er één. We zijn wel benieuwd welke cultuurbarbaar achter deze opmerking zit (en zijn blij dat hij/zij inmiddels voormalig gemeenteraadslid is).


Achter Roodkapje aan de Schoterbosstraat 6C waren we welkom bij de werkplaats van De Viltmannen. De Viltmannen maken op ambachtelijke wijze vilt en vilten producten van de wol van Rotterdamse schapen.


Vol enthousiasme en liefde voor het vak vertelt Clara Froger van De Viltmannen over het met de hand omtoveren van schapenwol tot mooie en bruikbare vilten mode, kunst en industriële en architectonische toepassingen.


Veel hand- en zwaar werk. Het slijt zelfs je vingerafdruk zover, dat één van de viltwerksters laatst problemen had een paspoort te krijgen! Je zou denken: handig voor criminelen. Maar dan moet je dus wel eerst hard werken en daar ben je geen crimineel voor geworden.



Hoed van vilt: lekker warm voor de winter.


Zelfs voor bekleding van de achterbank van een auto kun je vilt gebruiken. We zien het meer in een 'classic' gebeuren dan in een moderne auto.


Op de openingsavond onthulden Peter van Lieshout, directeur wonen van woningcorporatie Havensteder (midden) en Thomas Roskam, voorzitter van de gebiedscommissie (rechts), een plakette van de werkplaats. Clara Froger en Frank Hilbrands van de Viltmannen keken tevreden toe. Havensteder faciliteert startende creatieve ondernemers in het Zomerhofkwartier (zie ons eerdere bericht over ZoHo).

In het blauwe gebouw konden we terecht bij Codum en het ZoHo LAB.


We gaan eerst even kijken bij Codum.

Bij grafisch designer en letteraar (modern voor kalligrafist) Daniel Markides van de Sweatshop:
After gaining knowledge as a graphic designer at small and big design firms, my little shop is now open for business! My philosophy is that letters and typography are the engine  for any piece of visual communication. Lettering well executed speaks to the heart and the head simultaneously.

Voor Lena.

Dit is Lena.

Zo uit de hand.



Werk van kunstenaars van de Ateliers Ackersdijkstraat (Liskwartier).


We lopen het ZoHoLab in, waar meerdere kunstenaars een werkplaats hebben.

Zoals kunstenaar Rein Reitsma. Hij heeft deze heel aparte kapstok - het Knaapje© - ontworpen.

Twee bezoekers in gesprek. Zij: Leuk voor de slaapkamer! Hij: Nee hoor, ik moet er niet aan denken dat als eerste te zien als ik wakker word.

De kapstokken worden als bouwpakket verkocht via Hans Boodt, die - toepasselijk - bijzondere mannequins verkoopt; tenslotte kun je ook Knaapje aankleden.


Beestenboel: ook werk van Rein Reitsma. Het 'wollige' deel van zijn kunstwerk is afkomstig uit het pluizenfilter van zijn wasdroger!

We zagen kunst gemaakt van suikerspin(!) door Martine Poot van Studio Martijntje Cornelia. Werk dat zij de afgelopen maanden in het ZoHoLab heeft ontwikkeld.

Echt van suikerspin.

Martine is een designer gespecialiseerd in het werken met suikerspin en transformeert vanuit haar ontdekkingen suikerspin naar een draagbaar object. 

Buiten en binnen waren 'maakkarren' te zien. De vier karren zijn ontworpen en gebouwd door Emma van Eijkeren, Els Kuijt, Martijn Hollander en Sander van Loon. Ze waren hier al te bewonderen en maken nu deel uit van de expositie Echte Rotterdammers Wat maken we nou? van Museum Rotterdam, die afgelopen vrijdag in Las Palmas werd geopend.

Picknickkar.

Een echte Rotterdamse workmate.

Kunst om te zien en te horen van Rosa Peters & John Schreij.

In lab twee presenteren Rosa en John De geluidsinstallatie gebaseerd op reflecties van huizen en landen waar de samenwerkende  kunstenaars hebben gewoond. Zes analoge geluidsbronnen worden  aangestuurd door een roterende schijf. Op basis van deze zeven elementen ontstaat een driedimensionale geluidsplattegrond.



Nog even over Route du Nord, verwoord door de cultuurscout:
De kernprogrammering van Route du Nord is het presenteren van beeldende kunst, installaties, video en fotografie. Route du Nord wil tonen wat er op dit moment actueel is in de kunst. Een belangrijk selectiecriterium is dan ook dat het werk ‘nieuw’ is, dat de verf zogezegd nauwelijks is opgedroogd en het publiek de laatste stand van zaken krijgt voorgeschoteld. Deelnemende kunstenaars kunnen dus niet op hun lauweren rusten, maar moeten zich weer opnieuw bewijzen. Het zorgt er tevens voor dat Route du Nord ‘er toe doet’ voor de kunstenaars en het publiek, oftewel hier gebeurt iets nieuws, iets relevants.


In de tuin bij Gare du Nord werd een kleine kunstmarkt gehouden: Marche du Nord. Daar kon je voor een prikkie - tussen de € 5 en € 100 - kunst kopen. Zoals bij Artstudio Nanny van den Heuvel. Door die prijs was het laagdrempelig en het was ook wat meer 'toegankelijke' kunst.

Ook kon je je laten portreteren door Martijn Koolstra

Exposeren in de open lucht door onder andere Jet Valk.

Bezoekers van de Route: jong en oud.


En in dezelfde tuin kon je genieten van de zon en optredens van


Ming, die we op hetzelfde podium al zagen als jurylid bij Koken in het Groen.




Vinyl lijkt steeds meer terug te keren.

Optreden van Rass Motivated. Rass staat voor: Revolutionary African Street Specialist.


Ook in Station Hofplein kon je het werk van zeer uiteenlopende kunstenaars zien.


Reiskoffers van Brigitte Maltha.

Rechts werk van Dirk Polak.


Wat minder toegankelijk, maar intrigerend om te zien: een installatie van Harry Schumacher.
Zijn installaties gaan over remmingen die een volledige ontplooiing, van wat de mens zou kunnen zijn, in de weg staan. In essentie zijn deze remmingen terug te voeren op onze afscheiding van de natuur, waartoe we eigenlijk behoren. De complexiteit die maatschappelijke structuren met zich meebrengt, laat de mens eerder vertrouwen op de ratio dan op het gevoel, terwijl de balans tussen beide wenselijk is.

We eindigen ons bericht met de Mesh Print Club, waar speciale Route du Nord t-shirts werden gezeefdrukt. Ook met hen maakten we al eerder kennis.

Route du Nord was een bijzonder, afwisselend, kleurrijk en breed kunst- en cultuurevenement. Niet geweest? Volgend jaar gaan! Misschien dat bepaalde kunst je niet aanspreekt, maar stel je er voor open en pik er anders de zaken uit die je wel bijzonder vindt en ga daarvan genieten!


Foto's: Johannes Odé en Mick Otten
Tekst: Mick Otten, Johannes Odé, websites Route du Nord en diverse artiesten en bedrijven