Van 28 juni t/m 12 juli traden op verschillende locaties in Noord allerlei zangers en muzikanten op. Een festival onder de naam
Noord Zie Jazz, met een vette knipoog naar zijn grotere broer.
Het festival is een productie van
Stichting Gloep in samenwerking met de
Cultuurscouts Rotterdam Noord en diverse podia/locaties in Noord.
De organisatie meldt:
Een 'top-of-the-bill' programma op spannende locaties in de Rotterdamse kunstenaarsbuurt Noord. Een gevarieerd programma van jazz, soul, wereldmuziek en R&B waarbij professionals optreden met jonge helden.
Hier volgt een registratie van 7 van de 11 optredens. Niet alleen om de artiesten te zien (horen is er - afgezien van een aantal weblinks - helaas niet bij), maar ook om de sfeer te proeven en om op nieuwe locaties in Noord rond te kijken.
Zoals in
Studio de Bakkerij aan de Bergweg. Op 28 juni was hier de aftrap van Noord Zie Jazz met een fantastische, twee keer uitverkochte, avond met
Benjamin Herman en het Robin Nolan trio.
In Studio de Bakkerij worden naast optredens regelmatig exposities gehouden.
Benjamin Herman (links) en de gitarist van het Robin Nolan Trio schiepen een luchtje voor hun optreden. Benjamin:
Ik wist tot voor kort niet van het bestaan van Studio de Bakkerij, terwijl ik 200 meter verderop woon.
Simone Brinkman (tweede van links) van Stichting Gloep, die het festival samen met haar man Erwin Hoorweg organiseert, inde de vrijwillige bijdragen van de bezoekers, die zich - gezien het beperkt aantal zitplaatsen in Studio de Bakkerij - van te voren moesten aanmelden.
Voor velen in Rotterdam is Benjamin Herman een bekende saxofonist. Vorig jaar oogste hij veel succes tijdens het slotoptreden van
Muziek op de Rotte in 2013
Benjamin speelt deze avond voor het eerst met het
Robin Nolan Trio uit de Verenigde Staten.
Achteraf kijken bezoekers terug op een uniek concert en karakteriseren het samenspel als:
een blend van gipsy muziek à la Reinhardt met de bebop sound van Benjamin.
Herman en Robin gunnen elkaar lange solo's die enthousiaste reacties losmaken bij het publiek.
Op donderdag 3 juli trad
Kris Berry op, samen met gitarist Jean-Jacques Rojer, in
Gallery Untitled.
Gallery Untitled is gevestigd in de woning van fotograaf en art director Lenny Oosterwijk. Een leuke ambiance om het optreden bij te wonen en te kunnen genieten van de daar geëxposeerde kunst.
Ook de hal is expositieruimte. De locaties zijn door Stichting Gloep (aan)gezocht, met als uitgangspunt om te laten zien wat Noord te bieden heeft:
intiem, eigen, bijzonder, kleinschalig, hoge kwaliteit, typerend voor een kunstenaarswijk.
Lenny Oosterwijk bedankte iedereen voor haar/zijn aanwezigheid en vertelde over zijn gallery. Hij verzorgt zo'n 4 tot 5 kunstexposities per jaar.
De expositie 'You crash-land on Planet Tropicana what do you see?'.
Vooraf reserveren kon en werd - begrijpelijk als je de beperkte ruimte ziet - aanbevolen. De optredens van Kris en Jean-Jacques waren ook 'uitverkocht'.
Kris Berry had net een nieuwe plaat uitgebracht. Plaat is toepasselijk: hij is uitgebracht op het inmiddels weer in opkomst zijnde vinyl.
De bar waar een drankje gekocht kon worden (gratis nootjes en watermeloen).
Na een woord van Lenny presenteerden de drie 'Planet Tropicana' kunstenaar zichzelf.
Kris:
Ik dank Lenny dat ik hier samen met Jean-Jacques Royer op mag treden. Een leuke, heel andere ruimte dan ik gewend ben. Ook even wennen dat ik nu niet mijn eigen werk zing; om er in te komen begin ik toch met een eigen nummer.
Als dit niet in haar 'comfortzone' was, dan merkte je daar in ieder geval niets van: bij het tweede nummer waande ik me met mijn ogen dicht even in de sfeer van een café in de periode '40-'45.
Niet te lang met mijn ogen dicht: ze is prachtig om naar te luisteren en om te zien.
Gitarist Jean-Jacques Royer.
Kris:
Vindt u het mooi? Met het volgende nummer graag allemaal meezingen. Haar prachtige stem ging er overheen.
Dit is het toch wel? Nee, toch zeker één toegift!
De 'eetkamer' was vol, dus stond een deel van het publiek vanuit de keuken en de tuin naar Kris en Jean-Jacques te kijken en luisteren.
Nog wat over de achtergrond van het festival (van de website van Noord Zie Jazz):
Maar het Noord Zie Jazz is meer dan een verzameling van heel veel goede muziek en live acts. Uitgangspunt is om jonge helden aan een gearriveerde professional of een gevestigd werk te koppelen met cross-overs die het karakter van de verschillende locaties zichtbaar maken. Zo is er tijdens het concert van Kris Berry in galerie Untitled een interview met Planet Tropicana kunstenaars in het kader van de expo 'You crash-land on Planet Tropicana what do you see?' Of een unieke masterclass over koffiecultuur door Nihat in koffiehuis Nika tijdens het concert van Ben van Gelder en Edison winnaar Reinier Baas.
De
Houdini's brachten hun jazzmuziek op vrijdag 4 juli in de Bergsingelkerk.
Ilja Reijngoud op trombone.
Veel optredens werden ingeluid door Thomas Hoorweg, de zoon van Erwin en Simone en zanger uit Noord.
Graag uw telefoon uit, niet flitsen bij het fotograferen en geniet van het optreden van...
Woordvoerder (of mogen we hem bandleider noemen?) Rolf Delfos:
Vanavond horen jullie alleen maar nieuw werk. In tegenstelling tot hiervoor doen we even niet aan 'moeilijke' projecten met een thema. Lekker vrij werk. En we hebben een nieuwe drummer: Niek de Bruijn.
Jazz op het altaar.
Jazz in een kerk. Het klinkt goed, maar het blijft een beetje een aparte ambiance. Wel een fraaie overigens.
Marius Beets op contrabas.
Angelo Verploegen op trompet.
Erwin Hoorweg op fender rhodes: niet alleen lid van de Houdini's maar samen met Simone ook de organisatoren van dit leuke festival.
Rolf op saxofoon.
De nieuwe drummer: Niek de Bruijn.
Kees had de studio masterclass voor blazers (onderdeel van het festivalprogramma) van Angelo Verploegen en Rolf Delfos gevolgd. Hij speelde een paar nummers mee.
Opnieuw Marius maar nu op basgitaar. Hij speelt zoveel jazz, dat zijn andere passie - de basgitaar - er niet meer aan te pas kwam. Tot dit nummer dan. Na dat nummer weer terug op de contrabas, was hij zijn bril even kwijt (zie de eerdere foto van Marius). Klaarblijkelijk heeft hij voor de basgitaar geen bladmuziek nodig.
Ook gewoon mooi om te zien.
Simone bij de uitgang van de kerk met de 'pay what you want'-collectebus. Simone en Erwin:
Je kunt ervoor kiezen niet te betalen; we doen een appel op je bereidheid iets voor de muziek te geven. Kunst kost immers geld en het is goed om daar bij stil te staan. Pay what you want is laagdrempelig en is er voor iedereen. Of je nu rijk of arm bent.
We vernamen dat bezoekers gemiddeld zo'n € 5 gaven. Zo krijgt het festival nog een beetje inkomsten.
Naast de al genoemde Stichting Gloep en de Cultuurscouts Rotterdam werd het festival mogelijk gemaakt door de gemeente Rotterdam,
SENA,
North Sea Jazz Rotterdam en de stichting
Highway to Jazz.
Op 6 juli waren bigband
Licks & Brains en
Thijs van Leer te zien en te horen op het Pijnackerplein.
Thijs van Leer op de onafscheidelijke dwarsfluit. Wie - van een zekere leeftijd - kent hem en zijn muziek niet?
Voor het buitenoptreden hoefde je niet te reserveren (of je moest een stoeltje willen hebben). Later zou het nog een stuk drukker worden.
Overigens: welke ontwerper is ooit op het onzalige idee gekomen om een rij struiken tussen plein en muziektent te plaatsen? Laat ons raden: nodig vanwege veiligheidseisen?
Opnieuw Rolf Delfos, bandleider, saxofonist en ook vanmiddag woordvoerder.
De saxofonisten.
Geconcentreerd.
Licks & Brains bestaat uit 18 muzikanten. Ze produceerden een heerlijke wal van geluid en het zag er letterlijk flitsend uit met al die instrumenten. Dat is dan het voordeel van fotograaf zijn: je kunt er met je neus bovenop staan.
Zittend maar wel meebewegend, tikkend, deinend, trappend, klappend. Stilzitten is er niet bij, zoals de band op zijn website zet: het is danceable jazz. Dat is dan weer het nadeel van fotograaf zijn: je kunt niet teveel meebewegen bij het fotograferen.
Thijs van Leer achter zijn Hammond orgel. Die gaat al even mee, want zo te zien nog uit zijn
Focus-tijd. Ook vandaag werd het wereldvermaarde nummer
Hocus Pocus van Focus vertolkt.
Erwin (links):
Het festival heeft nu een mooi forma(a)t. Een goede opkomst bij de optredens, veel leuke reacties en het valt voor ons als organisatoren te overzien. Je hoeft je niet af te vragen hoeveel vrije tijd in het festival is gaan zitten.
Overigens leek er een aardige storm op komst, maar dat viel - afgezien van een kort regenbuitje - gelukkig mee.
Veel plezier en enthousiasme. Thijs van Leer was een leuke publiekstrekker, maar Licks & Brains had dat eigenlijk helemaal niet nodig.
Muziek en - het klonk als Arabische - megafoonkreten. Jammer dat het niet werd opgenomen, want het klonk heerlijk swingend.
Simone bedankte na afloop de muzikanten voor het geweldige optreden en de toeschouwers voor hun komst en enthousiasme.
Ook een woord van dank aan de mannen van
De Pelgrim, die hier in hun vrije tijd kwamen schenken.
Op 8 juli zong
Nicoline van Doorn met ras musici Peter Tiehuis en Tom Beek op een bijzondere locatie in Noord: de
Rotterdamse Salon aan de Rechter Rottekade 407.
Hier staat een uniek koopmanshuis in originele staat uit de 18e eeuw, dat gespaard is gebleven bij het bombardement in 1940 en gelukkig niet is gesloopt bij de stadsvernieuwing.
Anja Berkelaar verzorgt in haar Rotterdamse Salon een veelzijdig programma met onder andere lezingen, films, wandelingen en muziek. Je kunt er binnenkort terecht tijdens de
open monumentendagen.
Beneden in de open keuken werd je gastvrij ontvangen met wijn, sap, koffie en thee, voor je de oude trap op ging naar de rijk beschilderde salon.
Niet meer dan 25 mensen konden het concert bijwonen in deze fraaie intieme ruimte.
Ook hier kondigt Thomas Hoorweg de artiesten aan.
Voor mensen die Nicoline van Doorn kennen is dit optreden een verrassing. Ze zoekt naar een eigen stijl die afwijkt van haar musical verleden.
Naast liedjes van o.a. Randy Newman en Joni Mitchell liet Nicoline ook liedjes horen, die ze zelf heeft geschreven.
Als intermezzo leefden
Tom Beek en
Peter Tiehuis zich uit in een heftig funky nummer, waarbij je nauwelijks stil kon blijven zitten.
Peter Tiehuis heeft een grote reputatie als jazz musicus.
Evenals saxofonist Tom Beek. Achteraf vertelden ze dat ze graag aankomend talent als Nicoline willen begeleiden.
Nicoline:
Ik vind het een hele eer dat ik met deze rasartiesten nu mag samenspelen.
Het concert in de Rotterdamse Salon werd opgenomen door de vermaarde geluidstechnicus Paul Pouwer van
Power Sound Studio als promotie voor haar CD, die door Paul Pouwer en Erwin Hoorweg zal worden geproduceerd.
Shirma Rouse trad op 9 juli op met jazz pianist
Henk Meutgeert in een volle Bergsingelkerk. Tijdens haar opleiding aan Codarts had ze les van hem.
Omdat het Nederlands elftal om 22 uur op het WK-voetbal ging spelen, werd het concert vervroegd.
Veel bezoekers kennen de weg naar de
Bergsingelkerk, waar regelmatig optredens en bijeenkomsten worden gehouden.
Al kort nadat ze begon te zingen, legde Shirma de microfoon terzijde.
Kunnen jullie mij goed horen?galmt ze de kerk in. Haar stem vulde met gemak de grote ruimte.
Aan bekendheid ontbreekt het Shirma niet. De kerk zat zo goed als vol.
Velen kennen Shirma als backingvocalist met grote artiesten zoals Anouk, Alain Clark en Candy Dulfer, maar als solozangeres hebben we haar nog nauwelijks gehoord.
Dat je met gemak van een klassiek stuk een jazzy versie kan maken, lieten Henk en Shirma horen met een nocturne van Chopin dat na de eerste maten overging in een jazzy song.
Maar ook zong ze bekend repertoire zoals
Some day you may come along van George Gershwin.
Geen bladmuziek maar gecodeerde muzieknotaties op een tablet.
Henk Meutgeert is van deze tijd.
Het publiek hoorde hier niet het bekende soulgeluid van Shirma, maar veeleer ingetogen jazz en blues songs.
Jullie mogen tijdens het nummer klappen hoor! zei Shirma tegen het bijna beleefd luisterende publiek.
Met een swingend nummer van Ella Fitzgerald krijgt ze de handen op elkaar.
Ontroerend was haar versie van
God bless the Child, dat bijna iedereen kent van de beroemde blueszangeres Billy Holliday.
En ja hoor, naast het tekenen van haar CD's wilden fans een selfie met Shirma.
Tijdens de muziek- en theatermiddag in het Vroesenpark op 12 juli, sloot
Kim Hoorweg met haar optreden het tweede Noord Zie Jazz af.
Met trots kondigde Simone Brinkman het slotconcert aan van Kim Hoorweg en de
Rythm Chiefs. Ze zegt het niet, maar voor velen is het een weet dat Kim de dochter van Simone en Erwin is.
Kim was over uit New York, waar ze art classes heeft gevolgd aan de School of Visual Arts.
De mannen van Rythm Chiefs begonnen het concert met een stevig bluesnummer.
Dusty Ciggaar is het grote talent van de Rhythm Chiefs. Kim en Dusty kennen elkaar al van de middelbare school. Samen met hem heeft Kim het repertoire van het concert uitgezocht.
Country en blues songs speelden ze tijdens dit optreden.
Kim vertelt dat ze een grote fan is van Johny Cash....
his shotgun in his hands......
Haar laatste album
Dedicated To You, 2012, genomineerd voor een Edison, maakte ze samen met Shirma Rouse, met wie ze ook heeft opgetreden tijdens Northsea Jazz 2014. Je hoort nummers als je klikt op
Kim Hoorweg
Dankzij het informele karakter en de kleinschaligheid van Noord Zie Jazz bleek er volop gelegenheid tot uitwisseling van artiesten en publiek.
Noord Zie Jazz was een bijzonder en afwisselend festival. Goed georganiseerd, met de inzet van heel veel mensen. Volgend jaar weer? Simone en Erwin:
Dat weten we nog niet. Het hangt af van de financiële middelen en onze eigen tijd die we er in kunnen steken. Als het aan ons ligt wel!
Foto's en tekst bij de individuele artiesten: Mick Otten of Johannes Odé.
De door ons in dit bericht gebruikte pop-ups over de artiesten en de webpagina Noord Zie Jazz zijn van Terry Vogelaar.
