14 maart 2014

NAS: gastvrij voor dak- en thuislozen en voor wijkbewoners


Sinds augustus 2012 hebben dak- en thuislozen onderdak gevonden in de Vijverhofstraat in de Agniesebuurt. Daar kunnen ze terecht bij de Nico Adriaans Stichting, kortweg NAS.

NAS en zijn bezoekers willen zich in de wijk laten zien en wat voor de wijk gaan betekenen. Daarom organiseerden zij een open dag, een expositie, theatervoorstellingen en een Surinaamse middag. Voor de bezoekers van NAS - maar vooral ook met hen - voor de bewoners van Noord. In dit bericht doen wij verslag van NAS en al die activiteiten.


De Open Dag: Ons huis = uw (T)Huis!


Kunstenaar Jan Ebeltjes maakt van gevonden voorwerpen weer kunstwerken.

Op zaterdag 14 december zette NAS zijn deuren open op de Vijverhofstraat voor de wijk. Onder het genot van een hapje en een drankje stonden ze iedereen te woord en waren wij welkom in de 'gezelligste huiskamer van Rotterdam'. De Open Dag had zelfs een motto: Ons huis = uw (T)Huis!


Kunstenares Cristina Vaudo, tevens verantwoordelijk voor creatieve en culturele activiteiten, in gesprek met Harry, voormalig boekhouder en docent Aardrijkskunde.

Uit het persbericht van NAS:
De Pauluskerk was decennia lang een begrip als het gaat om de opvang van dak- en thuisloze mensen. De kerk was een herberg in de stad voor mensen waar geen plaats voor was. Er is veel pionierswerk verricht, en ervaring opgedaan op het bieden van hulp en opvang aan dak- en thuisloze verslaafden. Nadat de oude kerk in 2004 sloot is er een professionele organisatie ontstaan: de NAS. Met inzet van vrijwilligers en professionele krachten.

Liesbeth in gesprek met Sow. Sow speelt gitaar en zingt in de NAS band. Deze band waren we al eerder tegengekomen, namelijk bij hun optreden bij de opening van de Nieuwe Banier.

Begonnen op de Couwenburg met de Stadstuin is de NAS nog altijd een herberg voor mensen die een thuis missen en soms ondersteuning nodig hebben.


George, de toezichthouder maakt een goede grap. 

Wilt u nieuwe mensen leren kennen, zoekt u gezelligheid, een warme huiselijke sfeer, een lekkere kop koffie? 


Kenneth en Delano.


Libania, NAS' 'kokkie' is aan het poolen.


Jan in het atelier.

Wilt u meedoen met leuke, kunstzinnige  of leerzame activiteiten? Kom naar de gezelligste huiskamer van de Vijverhofstraat, op nummer 35!

De Nico Adriaans Stichting biedt van oudsher al ondersteuning aan een vaste groep bezoekers, maar wil zich ook betekenisvol maken in de wijk en er ook voor u zijn! Een Thuishaven waar u zich veilig en welkom voelt. Heeft u zin om mee te doen met activiteiten zoals: schilderen,  



John in de studio.

jammen, films, kranten, sport, taal-, computer- of filosofie-lessen? Kom dan ook naar de gezelligste huiskamer van de Vijverhofstraat, op nummer 35!


Petra in Petra's kapsalon knipt Don, die alles weet van computers.
Heeft u een kleine reparatie die aan uw fiets moet gebeuren of heeft u een haarknipbeurt nodig? Ook daarvoor kunt u bij ons terecht.

In de huiskamer met Henk en Cristina en Liesbeth.

Door verdrietige en persoonlijke tegenslagen kunt u in de omstandigheid terecht komen dat u de regie op uw leven dreigt te verliezen. Met een beetje professionele hulp, kunnen we u dat duwtje in de rug geven om er weer boven op te komen. Eindelijk eens iemand die u helpt om de financiën goed op orde te krijgen. Of iemand die met u mee zoekt om werk te vinden. Of iemand die samen met u ingewikkelde formulieren invult. Ook voor zomaar een gezellig gesprek staan we open. Zelfs voor medische vragen kunt u bij ons terecht, onze verpleegkundigen en maatschappelijk werkers staan u graag te woord! Tot zover het persbericht. En we voelden ons meteen welkom!


Expositie THUIS

Zoals aangegeven wil NAS graag iets betekenen voor de wijk. Als één van de eerste activiteiten was daarom in Studio de Bakkerij een expositie ingericht. 


Liesbeth, Janneman en Don.

Voor deze expositie hadden de kunstenaars Jan Ebeltjes (foto hieronder) en Cristina Vaudo met de bezoekers uit het Open Atelier kunstwerken gemaakt rondom het thema THUIS.

Jan met een lekker biertje onder zijn zelfportret.


Theatervoorstelling JOZEF & PETRA

Foto: Take a Picture / Ontwerp: Daan Kemp

In Studio De Bakkerij organiseerden theatermakers Wendy Hoogendijk (rechts op de foto hieronder bij de try-out) en Annerieke Hofland (links) samen met NAS in december een viertal kerstvoorstellingen onder de naam Jozef & Petra.

Sinds september repeteerden zij met bezoekers van de NAS deze kerstvoorstelling. Wendy en Annerieke: De repetitieperiode was erg bijzonder en ook turbulent. Het duurde even voordat er een stabiele groep was gevormd maar langzaam werd het duidelijk dat de uiteindelijke spelers met hun positiviteit, energie en spelplezier een mooie en diverse groep vormden.

Zij raakten geïnspireerd door de bijzondere verhalen en talenten van de bezoekers van NAS. Wendy en Annerieke: De voorstelling was het resultaat van theaterimprovisaties, interviews met de spelers, zelfgeschreven teksten van de spelers en jamsessies door de band. Het is een authentieke voorstelling geworden waarin de spelers het publiek meenemen naar verhalen die nooit eerder verteld zijn.

Nog even wat doornemen vóór de try-out.

De theatermakers: Wij zijn ontzettend trots op de spelers, want zij zijn echt boven zichzelf uitgestegen tijdens de voorstelling. 

Janneman vond het spelen heerlijk!

Peter Beeks.


Cliff (links), Peter en Petra.

Peter en Farid (rechts).

Petra, de grappige Maria die elke voorstelling groeide in haar rol. (Redactie: de kapster van NAS, eerder in dit bericht te zien op foto)

Het duo Clif en Farid met hun dynamische scène over het leven op straat; een terugblik vol humor die op het einde ontroerde.


Janneman, die elke voorstelling weer tot een verrassing maakte met zijn hilarische interpretatie van keizer Augustus.


En natuurlijk de band - Irma, Coby en Henk - die de voorstelling elke avond weer ondersteunde met muziek.

Andy, die ons kippenvel bezorgde met zijn 'Daddy's home'. 

De prachtige verteller Peter, met zijn ontroerende verhaal over de koude kerstnacht van 1996 in het Vondelpark in Amsterdam.



In de rap van Cliff werden Sylvia en Ben herdacht.

Het publiek was enorm enthousiast en overspoelden de spelers met complimentjes na afloop. Ook het gastenboek stond vol met hartverwarmende berichten. Het liep uiteen van: 'Het was zo mooi dat het zeer deed', tot: 'Superleuke voorstelling! Ik lag constant in een lachstuip.
De uitverkochte zaal, de mooie verhalen, de stralende spelers en het enthousiaste publiek zijn het bewijs dat dit project een vervolg moet krijgen.

Wendy en Annerieke zijn twee jonge theatermakers die samen de passie delen om naar de verhalen van bijzonder doelgroepen te luisteren en deze samen met hen door te vertellen middels theater. Zij gaan soortgelijke projecten ook op andere plekken opstarten. In april gaan ze met bezoekers van NAS aan een nieuw stuk werken. In de zomer komen ze weer met een productie. Ook spelers uit de wijk zijn welkom!


Surinaamse Middag


Op 28 februari had de NAS weer een leuke activiteit voor bezoekers en wijkbewoners: een Surinaamse Middag. Met een leuke lezing, lekkere Surinaamse snacks en een disco.

Cristina heette iedereen welkom en stelde Daan Goppel voor.

Daan vertelde over zijn reis naar Suriname. Na zijn studie wilde hij naar Suriname. Liftend dan, want geld had hij amper. Geen lange voorbereidingen en muizenissen in zijn hoofd, maar gewoon doen. Duim in de lucht en kijken waar je komt. Hij heeft er een boek over geschreven: 'Liften naar Suriname'.


Er kwam natuurlijk meteen een reactie op liften, want ja ja, leuk met auto's maar je moet wel het water over. Het is Daan gelukt.

Via Antwerpen naar de Canarische Eilanden. Maar hoe kom je dan weer verder? Gewoon proberen. Veel schepen/kapiteins piekerden er niet over hem mee te nemen. Maar er was iemand die een zeilschip  af moest leveren aan de andere kant van de oceaan, dus dat trof goed, want Suriname lag daar niet ver vandaan. Moest hij 's nachts op wacht staan en kon hij genieten van prachtige zonsopgangen. Hoewel ook die hem wel gingen vervelen.

Tijdens de lezing hadden wij gelegenheid om de vele kleurrijke en fotogenieke bezoekers vast te leggen. En er lopen er wat rond bij NAS!

Vigay zwom ooit in Surinaamse rivieren en heeft daar als visser veel gevangen.


Jerrel uit de wijk.

Daan las een paar keer voor uit eigen werk. Zo te horen schrijft hij zoals hij spreekt. Makkelijk te lezen dus.

Het bleek niet zo'n best schip te zijn, want onderweg viel de motor uit. Daar drijf je dan midden op de oceaan. Gelukkig had de kapitein wel een satelliet telefoon, zodat hij met familie kon overleggen hoe het schip weer aan de praat te krijgen. Gelukt!

Hoewel zijn reis alweer een paar jaar geleden was, kreeg je het gevoel dat hij net een week terug was. Hij vertelde smeuïg en vol enthousiasme en zijn verhaal sloeg duidelijk aan bij de toehoorders.

Er waren overigens veel bezoekers maar nog niet veel wijkbewoners. Het heeft nog wat tijd en extra publiciteit nodig, want aan de gastvrijheid, lezing, hapjes en disco kon het niet liggen.

Frans Brouwers, directeur van NAS, luistert met aandacht.


Berrag in rustpose maar ook in volle aandacht. Trouw volger van de filosofielessen.

Janneman heeft al een lange dag achter de rug. Het is goed rusten bij NAS.

Daan's verhaal maakte veel reacties los. Maar hij raakte de rode draad in zijn verhaal niet kwijt. Zijn missie: verwezenlijk je plannen. Lekker dat soort jeugdige onbevangenheid.

Cristina bedankte Daan voor zijn leuke en inspirerende verhaal en maakte er op attent dat zijn boek voor een klein bedrag kon worden gekocht. Aanbevolen dus!

Daar maakten veel toehoorders, zoals Henk, gebruik van. Natuurlijk ook om dan meteen een door Daan gesigneerd exemplaar te verkrijgen.

Samen met de auteur op de foto.

Na aanschaf is het goed lezen. Marioni begint meteen. 

Tijd voor de snacks. Pinto en collega's bezig met de hapjes, die gemaakt zijn door echte Surinaamse mama's!

Mike serveert.

Het smaakte ons prima.

De fietsbellenhand van Janneman. Een bekertje vasthouden gaat nog wel, maar eten?


Met een satéprikker komt hij nog een heel eind.

Lekker gevulde eieren.


Surinaamse limo.

De limo werd rondgebracht door vrijwilligster Yvonne.


Naast het vele vrijwilligerswerk moet er natuurlijk ook geld zijn om dit alles te betalen. Naast de gemeentelijke subsidie uit de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) en het Participatiebudget, wordt een gedeelte van het werk van NAS gefinancierd uit de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten).



Onder het eten is er natuurlijk ook tijd om bij te praten.

Anneke vond het allemaal prima.

En 'Geit' ook.

Toen was het tijd voor disco: het eerste stel - Kalid, NAS' eigen Elvis, met Cristina - op de dansvloer. Iemand moet beginnen.

Je ziet het meteen: van de klassieke school. Vrijwilligster Myra met haar onafscheidelijke pakje sigaretten.

Filomena en Kalid.

Delano: dansen kan iedereen.

Monica trok zich niets aan van de disco en muziek en las lekker een tijdschrift in alle drukte. Ieder zijn meug en helemaal passend bij NAS.

Zij liet zich wel overhalen de dansvloer op te gaan. Beetje onwennig in het begin, maar toch.

Disco in Surinaamse stijl.

Andy (links).

Met een beetje hulp kon ze zonder scootmobiel toch dansen.

Rémy zorgde voor de muziek.

Je hebt je misschien al afgevraagd waar de naam van de stichting, Nico Adriaans, vandaan komt. Daarnaast is ook de naam Pauluskerk al gevallen. Nico Adriaans was de eerste druggebruiker die dominee Visser - wiens naam onlosmakelijk was verbonden met de Pauluskerk - ontmoette. Samen met Nico heeft hij voorzieningen getroffen voor de drugsgebruikers en hen een stem gegeven. Toen dominee Visser met pensioen ging en de gebruikers een opvang kregen, heeft hij de stichting naar Nico vernoemd uit diep respect voor hem.

Rémy bleek ook nog eens mooi te kunnen zingen.

En wie was Nico Adriaans? Nico Adriaans, geboren in 1957 in Rotterdam, heeft bijna zijn hele jeugd in kindertehuizen doorgebracht. Toen hij ouder werd, was hij belangenbehartiger voor minderjarigen. In die periode kwam hij in aanraking met drugs. In de drugsscene ontpopte hij zich als een uitstekende actievoerder. Hij vocht voor de verstrekking van drugs in een medisch sociale setting, de uitgifte van schone spuiten en voor het beëindigen van de repressie van politiezijde. 
Door de jaren heen was Nico voor de verzorgers van de Pauluskerk een gids in het labyrint van de wereld van de drugsgebruiker. Zijn doel was de algemene acceptatie van de druggebruiker. Hij dwong beleidsmakers om naar de druggebruikers te luisteren. Hij stond aan de basis van het eethuis in de Pauluskerk: het eethuis was de eerste eigen plek van drugsgebruikers in Rotterdam. Nico Adriaans is in 1995 in Rotterdam overleden.

Jerrel en Yvonne.

Wilma en Mitch.


Andy en Michele.


We zeiden het al eerder: we voelden ons meteen welkom en thuis en dat gevoel bleef bij alle keren dat we bij NAS langs gingen. Gastvrijheid ten top!

Foto's: Johannes Odé en Mick Otten
Tekst: Mick Otten