Opnieuw zette Duizel in het Park in augustus drie dagen lang je zintuigen op scherp met literatuur, muziek, beeldende kunst, theater, eten, drinken, zon en zware regen.
Hier volgt een uitgebreid verslag van dit heerlijke festival. De teksten in cursief zijn ontleend aan de websites van het festival en die van de artiesten zelf.
Met een plattegrond op stap door het Vroesenpark.
Jelle van Rossem trok met zijn bizarre verschijning veel aandacht.
Gekleed in een harnas van duizenden pagina's uit boeken speelde Jelle van Rossem van
Meandertaal 'Paper Cuts', een performance over de Koning van Papier:
Na duizenden jaren verlaat de Koning van Papier voor het eerst zijn burcht om de mooiste verhalen te vertellen. Hij draagt alle romans, gedichten en toneelstukken met zich mee.
Uit zijn harnas toverde de Koning van Papier woorden en plaatsjes van personages tevoorschijn en bouwde samen met de kinderen een fantasieverhaal op.
Wanneer je de angst weet te overwinnen en de tijd durft te nemen om hem beter te bekijken, zie je de Grote Verhalen uit zijn lichaam verschijnen. Zijn papieren huid verandert in een zucht in ridderkastelen, monsterlijke oceanen of sprookjesachtige wouden, waarin personages die je maar al te goed kent, rondwaren.
Loop dus niet weg wanneer je de Koning Van Papier ontmoet. Luister naar zijn verhaal. Achter het ritselen van het papier schuilt meer dan alleen maar woorden…
Ooit een kopie van je gezicht gemaakt? Hier kon het in het Kopieerhuisje van
Esther Hoogendijk. Alleen of samen met je vriendin met je gezicht op de glasplaat.
Eén kopie om mee naar huis te nemen...
...en één als wapperende wandversiering van het kopieerhuisje.
In een mum van tijd hingen alle wanden vol met kopieën. Kwam je misschien je buurvrouw of buurman in het echt en als kopie tegen.
Een prachtige constructie gemaakt voor het festival: de Duizeltunnel.
Loes Vos kondigde met een korte beschrijving de schrijvers en artiesten aan. Wie kent Loes niet: als zangeres, actrice en presentatrice. Ze woont al jaren in het Oude Noorden. Ze heeft in tv-series gespeeld, zoals Oppassen!! en Toen Was Geluk Nog Heel Gewoon. Vorig jaar had ze nog een rol in de Nederlandse film Chez Nous en het jaar ervoor in de Marathon.
Ingmar Heytze droeg voor uit zijn dichtbundel 'Schaduwboekhouding' uit 2005.
Utrechtse Stadsdichter, schrijver, columnist, performer en presentator. Hij publiceerde tien dichtbundels. De meest recente, 'Ademhalen onder de maan', verscheen in 2012.
Als columnist werkte hij onder meer voor Onze Taal, Kijk, de Volkskrant, AD en Utrechts Nieuwsblad. Hij trad op tijdens festivals als Crossing Border, Lowlands, Dichter aan Huis, het Tuinfeest, Poëzie in Carré 2006 en de Nacht van de Poëzie.
Ingmar was onder de indruk dat op een openlucht festival zo veel aandacht aan literatuur wordt gegeven. Een heel andere ervaring dan optreden in donkere zaaltjes.
Boeken van schrijvers en dichters waren op het festival te koop bij de stand van Van Gennep. Aanschaffen dus, want dichters en schrijvers moeten ergens van leven.
Loes:
Ik stel jullie voor, de jonge talentvolle singer-songwriter Sophie Reekers (22 jr) uit Delfshaven, met haar band 'Meneer van Dalen'.
De titel van haar band is afkomstig uit haar liedje 'Wacht op antwoord'. We kwamen Sophie al eerder tegen bij
Het Langste Podium.
Onder grote belangstelling bracht ze stevige maar ook ontroerende nummers ten gehore.
Als je naar de teksten van Meneer van Dalen luistert, lijkt het alsof je een door de wol geverfde en het leven getekende vrouw met heldere stem haar wijsheden hoort delen. Van poppy tot zwaarmoedig en van zweverig tot tegendraads.
Mesh-print was ook dit jaar weer aanwezig. Ditmaal geen zeefdrukprints op tasjes of t-shirts, maar prints op je huid.
Marjolijn Guldemond had
Juliette Warmenhoven voor een nieuwe editie van haar project Achterom aangtrokken: Kiem-Achterom III.
Juliette liet zich inspireren door de vliegende kiemen van de esdoorn (= maple). Je kent ze wel, die zaaddoosjes die je in de lucht gooit en als een helikoptertje naar beneden vallen.
In de kas had Juliette een expositie gemaakt van haar bewerkingen van verschillende soorten vliegende kiemen van de esdoorn.
Juliette had honderden kiemblaadjes van de esdoorn bedrukt met haar stempel.
Zelf kon je met letterstempeltjes je naam op een kiemblaadje printen.
Of al je wensen opschrijven.
Villa Zebra liet kinderen de wereld op een andere manier zien met zelfgemaakte brillen en verrekijkers.
Willemijnontwerp bracht in samenwerking met Frans van der Horst het project:
'Open venster dicht, Raamvertellingen'
Ik was het glas
van mijn denkraam
zodat ik helder zie
wat ik nog niet eerder dacht
We kijken door elkaars venster, ontmoeten elkaar door het venster. Van buiten naar binnen, of van binnen naar buiten? Het grote thema van Willemijn's werk: privé/publiek, binnen/buitenruimte en inzicht/uitzicht.
Wie maar wilde kon zich uitleven op het glas van het raam: een fantasie, gedachte of uitzicht.
Of een tekst over zicht: inzicht of uitzicht.
De roltrap was dit jaar ook weer het rondtrekkend podium op Duizel in het Park.
De rorltrap werd onder andere beklommen door singer-songwriter Tom Gerritsen, die onder de naam
The T.S.Eliot Appreciation Society rauwe folksongs zong.
De muziek is niet zo lichtvoetig als we misschien bij folk verwachten, maar dat is juist zoals het hoort, want ’folk ging ook over ernstige zaken’. Zoals T.S. Eliot in zijn tijd ontevreden was over wat er met de cultuur gaande was, is The T.S. Eliot Appreciation Society dat over de hedendaagse folkmuziek.
Op het grote podium trad de Rotterdamse band
The Yes Please op.
De Rotterdamse band The Yes Please bestaat uit singer/songwriter Rob van Gameren, die samen met Marjoleine Molenaar, Jos Hoevenaars en Bart Hoevenaars lyrische popsongs maakt.
Soms muisstil, dan weer opgaand in een bezwerende zwanenzang.
The Yes Please maakt kleine, eigenzinnige liedjes over grote gevoelens. Ze zingen meerstemmig, verstild, met rauw raspende gitaarsongs.
Onverstoord speelden oudere heren uren lang een schaakspel.
OEHOE!
Bij een eigenzinnig festival zoals Duizel hoort natuurlijk een eigen munt.
Met de munten kun je alles betalen, van burger tot bijzondere ervaring in
het bos. Aan de bar word je sneller geholpen en je hoeft je geen zorgen te
maken over zware portemonnees of het gebrek aan kleingeld.
Pizza...
...of toch maar een (vers) patatje?
De zoetigheden waren al snel uitverkocht.
Picknicken met je van huis meegenomen eten en drinken mag natuurlijk ook. Het festival is gratis en je kunt gaan en staan waar je wilt.
En zelfs kon je je meegebrachte vlees of groente bakken op een mobiele barbecue.
Aan de bosrand leest
Roman Helinski voor uit zijn familieroman 'Bloemkool uit Tsjernobyl'.
Het is een deels autobiografisch relaas van een zoon die opkijkt naar zijn kleurrijke vader. Vader Roman is van Poolse afkomst, een man die altijd op weg is. Steeds vaker verdwijnt hij uit het leven van zoon Victor, totdat hij zich uiteindelijk in Afrika vestigt en het contact vooral verloopt via een krakende telefoonlijn.
Een belangrijk thema in de roman is het vertellen van verhalen aan elkaar, van vader op zoon. Klik hier voor een
interview met Roman Helinski.
De Sky Pilots maken muziek met het vizier op heden én verleden, met een grote mond en een nog veel groter hart. Duijf, Robin Berlijn, Kees Schaper en Mano Hollestelle werkten al een jaar in stilte aan hun debuutalbum dat in augustus bij V2 verschenen is. En de recensies zijn meteen raak! Twaalf songs met het ingetogen Lennoneske Dreamers als uitschieter.
Juliette Warmenhoven strooide honderden bestempelde en beschreven kiemblaadjes uit.
Peter van der Stelt verbond als DJ Rocaberti met singeltjes de verschillende life optredens aan elkaar.
Vier heren strak in het pak brachten een zeer onverwacht optreden met Woekerpolis van
Project Wildeman:
Het is een energieke übermuzikale voorstelling over de Wildeman in de moderne stadsjungle. Vier bezeten klerken stuiteren als haperende machines de vloer over. Woordsalvo’s schieten als een mitrailleur over loeistrakke trommelroffels. Crisismanagers doen hun rondedans door een slagveld van stekkers en draden.
Strakke woordsalvo's en maniakale rondedansen worden moeiteloos afgewisseld met soundscapes en rake poëtische oneliners.
Kernwoorden hierbij zijn ritme, klank, herhaling en fysieke uitputting.
Project Wildeman creëert een taal voor de zintuigen. Een taal die ademt, trilt en schreeuwt.
De
Cosmic Carnival Express sloot de avond af met een bruisend optreden.
Een mix van muziekstijlen van rock en roll tot stevige country en western.
Het lukt deze dynamische band met gemak om het publiek in beweging te krijgen.
Aanstekelijke dansmuziek
Zondag was de sfeer in het Vroesenpark totaal veranderd. Zware regenbuien troffen het festivalterrein.
Maar later op de middag brak de zon door en liep het vol bij de boekenstal van Van Gennep.
Mano Bouzamour las daar voor uit zijn succesvolle debuut 'De belofte van Pisa'.
Het is een schelmenroman gebaseerd op zijn eigen leven. Het gaat over alles wat er goed en fout kan gaan aan opgroeien in de multiculturele samenleving Over de zweetvoeten van zijn moeder en de spanning van sluiptochten door tuinen op weg naar sexuele escapades.
Het boek gaat over Samir, die opgroeit in een traditioneel Marokkaans gezin in de Amsterdamse Diamantbuurt. Zijn broer zit in de criminaliteit, z'n zussen achter de kassa van de buurtsuper. Als enige in het gezin krijgt hij de kans om zich te bewijzen op het VWO.
In het boek worden de problemen uiteen gezet waar een jonge Marokkaan tegenaan loopt: moskeeën en jetsetfeestjes laten elkaar namelijk niet makkelijk combineren. Zie
hier voor een uitgebreid interview in Trouw.
Duizel in het Park moet het met minder subsidiegelden doen. Evita Roode deed daarom tijdens het festival verwoede pogingen om donateurs te werven. Voor € 5 euro kon je doneren met de mobiele pin. En als dank kreeg je de duizelinhetpark button.
Of deze duizeltunnel ook volgend jaar terugkeert? Wel is zeker is dat het langverwachte Theehuis een plaats krijgt in het Vroesenpark. Maar dat is weer een ander verhaal.
Foto's en tekst: Johannes Odé.
